Indrukwekkend verleden

Wauw wat een dag.. Waar moet ik beginnen...

Vandaag start de dag vroeg. We scoren rond 07:00u een ontbijtje bij de Supermarkt en gaan daarna naar de meetingpoint waar we worden opgehaald. We hebben namelijk een dag tour geboekt naar concentratiekamp Auschwitz. Dat dit een bijzondere plek is om te bezoeken weet je eigenlijk wel van te voren... Maar jeetje wat een ervaring.

We zijn mooi op tijd bij de afgesproken locatie en de bus komt iet wat te laat aan. Een jonge knul is onze chauffeur van vandaag en brengt ons samen met nog 6 anderen, in ongeveer 1uur en 10 minuten, naar het concentratiekamp. Boy en ik zitten samen voorin bij de chauffeur. Hij begint direct over de regels in het concentratiekamp: Je mag er niet eten, niet roken en er mogen geen rugzakken mee naar binnen. Ook wordt je compleet gescreend zoals op de luchthaven.

Het kamp is opgedeeld in 3 delen. Deel 1 is Auschwitz, deel 2 is Birkenau en deel 3 is compleet vernietigd tijdens de verovering van de Amerikanen. Je kunt dus alleen deel 1 en 2 bezoeken. 

We worden met een groep samen gevoegd en krijgen een gids toegewezen. We kunnen van start en dat doen we uiteraard bij deel 1. Auschwitz. Dit kamp is ondertussen 1 groot museum geworden. In dit kamp vind je geen barakken maar stenen gebouwen, ook wel blocks genoemd. 1000-1100 personen zaten met elkaar in 1 gebouw. Tijdens de rondleiding door deze gebouwen had ik het al benauwd van de hoeveelheid toeristen die door elkaar liepen.. Laat staan als je hier met 1000 man moet leven!

We zien hoe de kamers waren ingedeeld, de wasruimte en persoonlijke spullen van de gevangenen: brillen, schoenen, keukengerei en bagage. Wanneer de mensen aankwamen met de trein in het kamp moesten zij hun naam en geboortedatum op hun bagage schrijven. Zo konden de Nazi's later de bagage terug geven aan de desbetreffende persoon.... Of nou ja dat werd hun verteld. In de tussentijd werd zo'n 80/90% van de mensen die arriveerden in Auschwitz direct doorgestuurd naar de gaskamers. Op 1 van de foto's zie je een foto terug van een stuk bagage van een Nederlands persoon.

Er was 1 ruimte die toch wel erg naar was om binnen te gaan. Dit was de ruimte waar al het haar lag opgeslagen van de (voornamelijk) vrouwelijke gevangenen. Als je als vrouw in Auschwitz terecht kwam werd direct je haar afgeknipt/geschoren. Een afschuwelijk gezicht. In deze ruimte mochten er ook geen foto's gemaakt worden. Ik was blij dat we hier weer snel weg waren.

In een ander block mochten we ook naar binnen. Hier hing de hele gang vol met portretten van gevangenen. Hier stond hun naam, geboortedatum, datum van aankomst in Auschwitz op en de dag dat zij stierven. Het valt ons op hoeveel jongeren hier zijn gestorven en hoe kort iedereen maar in het kamp was. De meeste werden binnen 1 week vergast. Soms hingen er hele families aan de muur. De portretten waren bijzonder om naar te kijken. Het leek wel alsof ze je echt aanstaarden. 

In een ander block, waar we niet naar binnen konden, werkte een arts aan diverse experimenten. 1 ervan was het steriliseren van de vrouwelijke gevangenen. De ramen van dit block waren dicht getimmerd. Zo wilden ze voorkomen dat er zo weinig mogelijk te zien en te horen was van wat daar binnen gebeurde.

Overal in het kamp zie je uitkijktorens waar de Nazi's op de uitkijk stonden. En werkelijk overal was prikkeldraad. Hier ontsnappen was bijna onmogelijk. van de 1.500.000 gevangen wisten er 300 te ontsnappen. De meeste slachtoffers kwamen trouwens uit Hongarije, zo'n 340.000 mensen. Er zijn 60.000 Nederlanders omgekomen in Auschwitz.

Als laatste in dit deel van het kamp bezochten we de gaskamers en het crematorium. De schoorsteen was in de verte al te zien. Een vreselijk gezicht. Voordat we naar binnen gingen stond een bord, graag stilte en respect voor de omgekomen slachtoffers.. Het is super raar te beseffen dat hier zo ontzettend veel mensen zijn omgekomen, juist ook in die ruimte waar jij nu zelf in staat. Het voelt ook niet heel prettig en we lopen snel door. We komen in het crematorium, de gids verteld dat er ongeveer 500 mensen per dag werden gecremeerd en nog vonden ze het niet genoeg... In Birkenau waren vervolgens nog 5 crematoria en gaskamers gebouwd.

We gaan door naar deel 2, Birkenau. Dit is ongeveer 5 minuten rijden met de bus. We komen aanrijden en we zien meteen de bekende uitkijkpost van de Nazi's en de bekende treinrails waarop vele slachtoffers in wagons het kamp bereikte. Je krijgt alleen al kippenvel bij het idee. Eigenlijk is Birkenau 1 grote vlakte. Overal waar je kijkt staan barakken of schoorstenen die nog overgebleven zijn van de vernietigde barakken. Overal is prikkeldraad en wij merken direct dat het er enorm waait. Je wilt denken jeetje wat heb ik het koud maar stel je dan eens voor hoe het is, hartje winter in een dunne pyama, geen schoenen, heel weinig eten en overal lagen verschillende ziektes op de loer.

Wanneer je arriveerde in Birkenau was er direct een selectie, gezond en dus werken of niet geschikt. Jullie raden al waar je belande als je niet geschikt was. Voor de Nazi's was dit gewoon een spel. We bekijken hier nog een wagon, de rails en een monument welke 20 jaar na de oorlog hier is neergezet voor alle gevallen slachtoffers.

Zoals ik al eerder schreef heeft Birkenau 5 gaskamers en crematoria. Toen het duidelijk was dat de Duitsers overmeesterd gingen worden, kregen ze de opdracht om de gaskamers op te blazen. We hebben hier nog wat restanten van kunnen zien. In het museum hebben ze een urn neer gezet met gevonden as. Het concentratiekamp is uiteindelijk in januari 1945 bevrijd.

Op het einde bezoeken we nog wat barakken waar mensen sliepen. Ze sliepen met 3 personen 1 bed. Hutje mutje boven op elkaar. Je snapt dat als er 1 iemand ziek was dit als een lopend vuurtje door de hele barak ging.

We nemen afscheid van de gids en we worden weer terug gereden naar Krakau. Wat een enorme beleving. 1 waar we nog lang over na praten. Het is niet de leukste plek op aarde maar zo'n enorme aanrader om te bezoeken. We mogen best even stil staan bij die verschrikkelijke tijd ook al is het afschuwelijk om er over na te denken..

We gaan nog lekker wat eten en dan terug naar de kamer. Morgen onze laatste dag!

Liefs van ons